İstanbul Film Festivali tarihinin seyirciler açısından en zorlu yıllarından bir tanesi 1992 yılıdır. 11. Festival'de toplu gösterimi yapılan yönetmenlere bakar mısınız: I. Bergman, A. Kurosawa, P.P. Pasolini.(galiba bir de P. Cox vardı o sene, ama emin değilim) Bu arada Herzog, Von Trier (Europa ahhh Europa ne filmdi yaaaa!!), A. Resnais, C. Saura gibi yönetmenlerin en yeni filmlerini saymıyorum. Neyse rezervasyon formlarının teslim edileceği günün sabahı erkenden AKM'nin önündeyiz. Soğuk bir bahar sabahı, uzun mu uzun bir kuyruk. Gümüşsuyu tarafından gelen bir teyze, önce kuyruğa baktı, sonra yaklaşıp, "evladım, bu ne kuyruğu" diye sordu. Fırlama gençlerden biri, "Pasolini kuyruğu teyze" dedi. Kadın kendisiyle dalga geçiliyor diye ters ters bakınca ben, "Film Festivali'ne bilet alacağız teyzecim" dedim. Kadıncağız, "tövbe tövbe, tüp kuyruğu, yağ kuyruğu gördüm ama, film kuyruğu da hiç görmemiştim" deyip gitti.